Zabilježeno ovoga ljeta u gradu na Ukrini...

Derventske crtice

Gornja čaršija

K'o nekad u 8 - derventskim korzom.

Na jutarnjoj kafi.

Zaštitnik Harmana

Britva, opušteno.

Došao je tiho i ušao u Derventu  - Amir.

Poklon koji me je najviše obradovao.

Lijepa uspomena od velikog zaljubljenika u grad i kolekcionara - Sade Č.

 Lijep i drag poklon od IMIC-a Zajedno.

autor © Damir Delić Dačo

Sportska druženja

Posljednja subota jula protekla je u sportskom druženju. Nakon što su rukometaši i nogometaši položili cvijeće na vječna počivalista svojih nekadašnjih klupskih drugova, na obnovljenom Partizanovom igralištu na megdan su izašli veterani Tekstilca i ekipa "Ramonovog jata". Veterani "plavih" su održali održali lekciju iz fudbala puno mlađoj ekipi.

Ekipa "Ramonovo jato"

                                          Veterani Tekstilca

Doajeni derventskog sporta, prof. Jusufbegović i Bodulović prilikom izvođenja početnog udarca.

Nekadašnji Tekstilčevi asovi

Restriktivne sanitarne mjere učinile su da ove godine rukometaši nisu imali dovoljan broj igrača da odigraju revijalnu utakmicu, a druženje je, uz domaće specijalitete, nastavljeno sutradan na Patkovači.

 Lijepo druženje sportaša (slike 3,4 i 10 posuđene iz albuma N. Rašića).

Ukrinska druženja

U vrelim julskim danima najprijatnije je bilo uz Ukrinu. 

Bila je to prilika i da se isprobaju domaći specijaliteti.

Veterani RK Derventa, u nedostatku utakmice, družili su se sa prijateljima na Patkovači. 

Zaboravljeni osjećaj kupanja po pljusku...

 

Derventsko ljeto '21.

Ovogodišnje derventsko corona-ljeto proteklo je u običajenom druženju sa prijateljima, kupanju na Ukrini, jutarnjim ćaskanjima uz kafu, neodoljivim jelima iz omiljenih mi restorana, uz nezaobilaze Mehine bureke i bozu, kao i susretom sportaša.  

Tužan početak. Prvi puta dolazim na kućni prag, a da me niko ne dočeka...

Jutarnja kafa i ćaskanja sa dragim ljudima, uobičajene teme: sport i Dervenćani.

Za mene ljeto u rodnom gradu počinje tek kada se nađem na Ukrini.

Slikam Sikijev portret, nemam na paleti toliko boja koliko ih ima na njegovom šeširu.

Gurmani će vjerovatno s pravom reći kako nema bureka do sarajevskih. Samo Mehini bureci imaju nešto što drugi nemaju. Kad u Staroj Rampi donesu pred tebe vruć burek, on nosi nezaboravni miris zavičaja i ako ti se učini da se ono kao jufka podigla, to ustvari samo srce raste, raste...

Susret veterana Tekstilca 

 Harmanska