Derventa u mom srcu

Da bi Dervencani, koji su ovo ljeto proveli u rodnom gradu, upotpunili svoje sadrzaje i druzenja kroz kulturne i umjetnicke dogadjaje, pobrinulo se, kao i predhodnih godina, Udruzenje IMIC “Zajedno”.

Tri manifestacije, koje su privukle ne mali broj Dervencana, imale su za cilj, kako su istakli u ovom udruzenju “da povezu pokidane veze i da vrate onaj ambijent, ljubav i uvazavanje, koji su oduvijek krasili Derventu”.
Derventsko kulturno ljeto je pocelo izlozbom fotografija, organizovana je i druga izlozba derventskih slikara i skulptora, a dodijeljena su i priznanja “Derventsko srce”. IMIC-u “Zajedno” sve pohvale na trudu i organizaciji pomenutih manifestacija, autorima koji izlagali svoje radove na izlozbama veliko hvala, a cestitke dobitnicima ovogodisnjeg “Derventskog srca”.

U Narodnoj biblioteci je organizovana izlozba fotografija pod nazivom: “Ah, ta Derventa”.

Medju 400 fotografija najprivlacije su bile one sa motivima stare Dervente, posebno one koje prkazuju Derventu koje vise nema. Na slikama smo mogli prepoznati i mnoge nase sugradjane koji su dali nesebican doprinos u afirmaciji Dervente kao grada, gotovo u svim oblastima: kulture, sporta, prosvjete, privrede, informisanja, javnog zivota... pa sve do nekih obicnih ljudi koji ce nam ostati u trajnom sjecanju. Osim navedenih, bile su tu jos i fotografije sa motivima Ukrine i Dervente danas.

Derventa u mom srcu. Posjetioci su se najvise zadrzavali pored slika sa motivima stare Dervente.

Meni je, naravno, najinteresantniji bio sportski kutak, posebno onaj koji je predstavljao derventske rukometase. Obradovao sam se kada sam ponovo vidio slike ekipa i igraca iz vremena kada sam intenzivno pratio ovaj sport, ali su u meni znatizelju probudile i slike iz vremena koji oznacava pocetke rukometa u nasem gradu.

U novom Centru za kulturu (nekadasnjem Domu armije) organizovane su dvije manifestacije: druga kolektivna izlozba derventskhi slikara i skulptora, gdje su bila izlozena djela cak sedamnaest autora, a posebno interesovanje je bilo na zavrsnoj svecanosti kada su urucena pojedinacna i kolektivna priznanja “Derventsko srce”.

Svecanost je pocela interpretacijom pjesme o Derventi koja se zove “Grad”, a izveo ju je njen autor Alen Lemesevic. U muzickom dijelu programa ucestvovala je i pijanistkinja Violeta Pecic, koja se predstavila pjesmama “Kako je dobro vidjeti te opet” i “Yesterday”.

Sest pojedinacnih priznanja dobili su: Barba Meho, prof. dr Zvonko Biljecki (osnivac i vlasnik firme “Geofoto”, vodece u oblasti geodezije u Evropi, nedavno izabran i za humanistu desetljeca), prof. Huso Jusufbegovic, Stana Nagradic (umjetnicki direktor folklornog ansambla “Bosiljak”), Branko Omazic (svjetski priznati sportski strucnak u radu sa invalidnim licima) i Radovan Pazurevic (vlasnik tvornice obuce “Sanino” i istaknuti sportski radnik).

Kolektivna priznanja pripala su porodicama Bjelic i Puljizovic, te Gradskom mjesovitom horu “Mozaik”.


Pred mnogobrojim kamerama i foto-aparatima, Gradski mjesoviti hor predstavio je publici jedan dio svog repertoara.

Publika je sa velikom paznjom slusala obrazlozenja prilikom davanja priznanja, kao i dirljive rijeci zahvale od strane samih dobitnika, a gromoglasni aplauzi nisu izostali.

Jos jednom cestitam svim dobitnicima “Derventskog srca”, ali moram priznati da me je posebno obradovalo to sto se medju dobitnicima nasao i moj profesor iz gimnazije i sportski idol, covjek koji me je “natjerao” da zavolim rukomet, profesor i trener koji je generacijama derventskih sportasa usadjivao ljubav prema sportu (posebno rukometu) i neprestano ukazivao na prave sportske i ljudske vrijednosti.

Derventa u mom srcu.
I u mom, isto.